تاریخچه هنر رزمی بوتان
با پیشرفت تاریخی تمدن VEDIC، ایجاد یک استراتژی روشمند برای هنر دفاع شخصی به شکلی سیستماتیک تکامل یافت و از نظر مذهبی توسط رزمندگان هند باستان – سرزمین مادری هنرهای رزمی تغذیه شد. “کشاتریاها” راه را به پرتوهای درخشان میراث طلایی قدیمی ترین هنرها، هنر دفاع از خود و بقا، هدایت می کنند. اساساً هنرهای رزمی غریزه اولیه انسان را به یک علم تبدیل می‌کند و این امر از دوران باستان در هر فرهنگی رخ می‌دهد و حتی امروز در سراسر جهان وجود دارد – اما در مقیاس‌های متفاوت تغییر یافته. به معنای واقعی کلمه در تمام زمینه های دانش و فرهنگ، حتی در زمینه های حیاتی مانند آموزش، هند (*شبه قاره کنونی) با تأسیس دو دانشگاه اول جهان به نام های NALANDA و TAKSASHILA انگشت خود را به سمت سایر نقاط جهان نشانه رفت. برای تأیید تاریخ به عنوان یک تمدن تحصیل کرده، نعمت های منحصر به فردی مانند اصطلاح ریاضی صفر، یوگا، شطرنج و غیره برای بشر ایجاد کرد.
بودیدارما، سومین شاهزاده پادشاه سوگاندا در کنجیورام، که به عنوان استان کانچیپورام، در جنوب مدرس و پایتخت پادشاهی جنوب هند پالاوا و پایتخت پادشاهی هندی جنوبی پالاوا نیز شناخته می‌شود، یکی از اعضای گروه کشاتریا یا جنگجو بود. هنرها او دوران کودکی خود را در کانچی پورام گذراند و یکی از درخشان ترین شاگردان وداها، طب سیدا، مدیتیشن و فلسفه شد. هنگامی که او به سن بیست و سه سالگی به عنوان یک شاهزاده رسید، می‌توانست مستقیماً به متخصصان مختلف دسترسی داشته باشد و هنر نبرد غیرمسلح را نیز از استادان خود تکمیل کند. او همچنین توسط بیست و هفتمین پدرسالار بودیسم، پرجناتارا از ماگادا، آموزش دید. همانطور که او حقیقت بودیسم را جذب کرد، تصمیم گرفت راهب شود. بودیدارما خود به خود در مطالعات بودایی خود پیشرفت کرد و به زودی روشن شد. بعداً بنا به آرزوی استادش سفر خود را آغاز کرد و پس از دو سال و نیم در حدود سال 520 بعد از میلاد به عنوان بیست و هشتمین ایلخانی و بنیانگذار دکترین چان یا ذن به چین رسید.
زمانی که بودیهاما به معبد شائولین به معنای “جنگل جوان” رسید و گفته می شود مهد هنرهای رزمی است که در سال 496 پس از میلاد و 13 کیلومتری روستای دنگ فنگ کنونی، در دره کوه سونگ سونگ، استان هونان، در شمال تاسیس شد. شرق چین در آنجا متوجه شد که راهبان در وضعیت جسمانی بسیار بدی هستند. بودیدارما یک برنامه ورزشی برای راهبان ایجاد کرد که شامل تکنیک های فیزیکی بود که در تقویت اندام های بیرونی و درونی انسان مؤثر بود و در نهایت می توانست به عنوان وسیله ای برای دفاع از خود استفاده شود. هدف اصلی این بود که راهبان از نظر روانی متعادل شوند تا در سبک زندگی منزوی خود مقاومت کنند، که نیازمند آموزش و مراقبه است. او به آنها I Chin China (کلاسیک تغییر ماهیچه/تاندون) و Hsi Sui Chin (کلاسیک شستشوی مغز استخوان) را به آنها آموزش داد. در این فرآیند آن 18 حرکت اساسی که توسط او معرفی شد امروزه به عنوان جنبش 18 لوهان چی کونگ یا “هجده دست لوهان” شناخته می شود. ” – اساس سیستم کونگ فو شائولین که در طول قرن ها توسط راهبان شائولین ساخته و توسعه یافت.
حتی امروز پس از حوادث آتش سوزی فراوان. نقاشی های دیواری و نقاشی های دیواری در معبد شائولین تأثیرات استاد هندی را زنده کرد. روی یکی از دیوارهای معبد، نقاشی دیواری دیده می‌شود که راهب تیره‌پوست (هندی) را نشان می‌دهد و به راهبان با پوست روشن‌تر (چینی) هنر مهارت‌های مبارزه با دست برهنه را آموزش می‌دهد. در زیر این نقاشی، کلمات “Tenjiku Naranokaku” به زبان چینی حکاکی شده است که در انگلیسی به “تکنیک‌های رزمی برای آموزش بدن از هند” ترجمه می‌شود و این دیدگاه را تایید می‌کند که تمرینات بودیدارما در واقع بازتاب هنرهای رزمی باستانی هند است. . بنابراین، موعظه مذهبی راهبان بودایی، هنر سیستماتیک دفاع از خود را با عبور از مرزهای شبه قاره هند به جهان پیوند داد، در حالی که آنها قصد داشتند آموزه های ماهایانایی آیین بودایی چان را به چینی ها گسترش دهند و به زودی باغ چینی ها را معطر کرد. فرهنگ و شروع به گسترش در سراسر ژاپن، کره و سپس کشورهای دیگر در سراسر جهان شد. به عنوان سفیر چین در ایالات متحده، هو شی یک بار گفت: “هند به مدت 20 قرن چین را از نظر فرهنگی فتح کرد و بر آن تسلط داشت بدون اینکه حتی یک سرباز را به آن سوی مرز خود بفرستد.” اشاره او به گسترش بودیسم در چین بود.
یک اتاق تالار در داخل معبد شائولین هنوز هم امروز مجسمه راهب تیره پوست برجسته [بودهیدارما] را دارد که شخصیت پدر بودهارما و میراث هنرهای رزمی شبه قاره هند را تأیید می کند.» – استاد بزرگ پروفسور دکتر یوری.
در این میان، هنر دفاع شخصی یا مبارزه، در معبد معروف شائولین اصلاح شد. شروع به گسترش آموزه های خود، بخشی از دانش و تأثیرات خود از طریق روابط تجاری و فرهنگی مختلف در سراسر جهان کرد و شبه قاره هند، بدون حمایت، به تدریج شروع به از دست دادن چنین میراث غنی هنرهای رزمی کرد. قرن‌ها حکومت استعماری رشد هنر رزمی را درست مانند بسیاری دیگر از سیستم‌های دانش هندی ارزشمند فلج کرده و آنها را به سطح ناکارآمدی نزدیک کرده است. بار دیگر در تاریخ جدیدتر، در سال 1793، کمپانی هند شرقی بریتانیا از ترس الهامات انقلاب های جوانان، رسماً ممنوعیت و تمرین مادر هنرهای رزمی جهان را ممنوع کرد و عملاً به مرحله انقراض نزدیک شد.
با این حال، حتی پس از 3000 سال، با آرزوی سرکش و از خود گذشتگی خالصانه خود، GRAND MASTER DR. YUREE گامی خیرخواهانه برای احیای میراث گمشده هنرهای رزمی باستانی شبه قاره هند برداشته است. تورهای گسترده، تحقیق، گردآوری و آزمایش اشکال مختلف باستانی و سنتی در پرتو علوم کاربردی در کنار هم بعد جدیدی را در دنیای هنرهای رزمی ایجاد کرد. BUTTHAN کلمه ای است که از کتاب کلمه سانسکریت پیوند خورده است که در لغت به معنای “دفاع با تمایز” یا مفهومی فراتر از شیوه های مرسوم است، به عبارت دیگر، ارتقای انقلابی “خود” بالاتر از “وجود عادی” برای دستیابی به حقیقت نهایی در زندگی است. . این نتیجه GRAND MASTER DR بوده است. فداکاری، تمرین، مدیتیشن، افکار، فلسفه، تورهای مطالعاتی، تحقیق و توسعه گسترده یوره در مورد هنرهای رزمی طی دو دهه.
فلسفه اصلی هنر رزمی بوتان، ریشه یابی هر مشکلی و اتخاذ تدابیر سریع و مناسب برای رفع آن از طریق منطق در کوتاه ترین زمان ممکن است. این روش دفاع شخصی موثر، ساده، واقع بینانه و آسان برای یادگیری در نظر گرفته می شود در حالی که با سایر اشکال معمول هنرهای رزمی متفاوت است. همچنین اوج تجربیات زندگی واقعی و اصول علمی است که جوهر باستانی Vajromusti، یوگا، Varma Kalai، Kalaripyte، Bando، کمپو تبتی و چینی، Jujitsu، Banshy، Marma-bidhya، Yoga، Silambam، Bandesh، Latthi- را ترکیب می کند. خلا، پرانایوم، دانش پزشکی سیدا و غیره به همراه سایر تکنیک ها و استراتژی های انتخاب شده پیشرفته. BUTTHAN اکنون از مرزها عبور کرده و در نقاط مختلف جهان موقعیت قدرتمندی را به دست آورده است. روش BUTTHAN هنر رزمی تلاشی برای احیای شکوه از دست رفته سرزمین مادری است.
منبع:
http://butthan.wikidot.com/