آیکیدو بر روی استفاده از حرکات پویا مشخص تمرکز می کند تا کنترل حریف را در دست بگیرد و در عین حال از استفاده بیش از حد از زور جلوگیری کند. آیکیدو یک هنر رزمی ژاپنی است که توسط موریهه اوشیبا (O’Sensei یا معلم بزرگ) خلق شده است. O’Sensei در سال 1883 در شهر تانابه ژاپن به دنیا آمد. در جوانی به تمرین و تحقیق در هنرهای رزمی مختلف پرداخت
مانند جودو، کندو و جوجیتسو، که نشان دهنده مسیر زندگی آینده او نیز بود. در سال 1927. او به توکیو نقل مکان کرد و اولین دوجو خود – Aikikai Hombu Dojo – را افتتاح کرد.
لیوبومیر وراچارویچ در سال 1971 استاد آیکیدو شد.
در طول اولین اقامت خود در ژاپن، او در دوجوی هومبو با کیشومارو اوشیبا، روز دهم، پسر بنیانگذار آیکیدو موریهجا اوجیشیبا، تمرین کرد.
او با احترام به دستاوردهای استادان ژاپنی، سبک خود را می‌سازد و آیکیدو را به یک هنر رزمی نزدیک می‌کند که به ذهنیت، قانون اساسی و سنت بالکان‌ها نزدیک است.
آیکیدو واقعی به عنوان یکی از سبک‌ها، یک هنر رزمی اصیل است که در موقعیت‌های روزمره و در برنامه‌های ویژه آموزش محافظان و یگان‌های ویژه ارتش و پلیس، بسیار مؤثر و قابل اجرا شناخته می‌شود.
آیکیدو واقعی یک مهارت دفاع شخصی است که به کارآموز این فرصت را می‌دهد تا با بهبود عملکرد برخی تکنیک‌ها و مهارت‌های حرکتی مختلف، خلاقیت خود را توسعه دهد و با تحقیق و ارتقای توانایی‌های خود ترکیبی از تکنیک‌ها را به روش خود ایجاد کند. عبارتند از: اعتماد به نفس، ایمنی، عزت نفس، خودکنترلی و انضباط ورزش.
از آنجایی که آیکیدو واقعی یک ورزش رقابتی نیست، کیفیت کار و پیشرفت را مانند سایر هنرهای رزمی با رنگ های مختلف کمربند از سفید تا مشکی مشخص می کنیم. کمربند سیاه دارای مدرک کارشناسی ارشد است و از طریق پیشرفت با کمربند سیاه علامت گذاری می شود 1 روز – 9 روز، 10 روز سوکه است (به این معنی که او پایه گذار یک مهارت است).
