پونگی تاینگ

                                                                                 pongyi thaing

تاریخ میانمار (همچنین به نام برمه؛ برمه ای: မြန်မာ့သမိုင်း نیز شناخته می شود) از زمان اولین سکونتگاه های انسانی شناخته شده 13000 سال پیش تا امروز را پوشش می دهد. اولین ساکنان تاریخ ثبت شده، مردمی تبتی-برمنی زبان بودند که ایالت-شهرهای پیو را تا جنوب پیای تأسیس کردند و بودیسم تراوادا را پذیرفتند.

گروهی دیگر، مردم بامار، در اوایل قرن نهم وارد دره ایراوادی بالا شدند. آنها به تأسیس پادشاهی بت پرستان (1044-1297) ادامه دادند، اولین اتحاد دره ایراوادی و پیرامون آن. زبان و فرهنگ برمه ای به آرامی جایگزین هنجارهای پیو در این دوره شد. پس از اولین حمله مغولان به برمه در سال 1287، چندین پادشاهی کوچک، که پادشاهی آوا، پادشاهی هانتاوادی، پادشاهی Mrauk U و ایالت‌های شان قدرت‌های اصلی بودند، بر مناظر مسلط شدند، مملو از اتحادهای همیشه در حال تغییر. و جنگ های مداوم

در نیمه دوم قرن شانزدهم، سلسله تونگو (1510-1752) کشور را دوباره متحد کرد و بزرگترین امپراتوری تاریخ آسیای جنوب شرقی را برای مدت کوتاهی تأسیس کرد. پادشاهان بعدی تاونگو چندین اصلاحات کلیدی اداری و اقتصادی را ایجاد کردند که باعث ایجاد پادشاهی کوچکتر، صلح‌آمیزتر و مرفه‌تر در قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم شد. در نیمه دوم قرن هجدهم، سلسله کونباونگ (1752-1885) پادشاهی را احیا کرد و اصلاحات تاونگو را ادامه داد که حکومت مرکزی را در مناطق پیرامونی افزایش داد و یکی از باسوادترین ایالت‌های آسیا را ایجاد کرد. این سلسله نیز با همه همسایگان خود وارد جنگ شد. جنگ های انگلیس و برمه (85-1824) در نهایت به حکومت استعماری بریتانیا منجر شد.

حکومت بریتانیا چندین تغییر پایدار اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و اداری را به همراه داشت که جامعه زمانی کشاورزی را به کلی دگرگون کرد. حاکمیت بریتانیا بر تفاوت‌های برون گروهی در میان گروه‌های قومی بی‌شمار کشور تأکید کرد. از زمان استقلال در سال 1948، این کشور در یکی از طولانی‌ترین جنگ‌های داخلی که شامل گروه‌های شورشی به نمایندگی از گروه‌های اقلیت‌های سیاسی و قومی و دولت‌های مرکزی متوالی است، بوده است. این کشور از سال 1962 تا 2010 و دوباره از سال 2021 تا کنون تحت حاکمیت نظامی تحت پوشش های مختلف قرار داشت و در یک روند به ظاهر چرخه ای به یکی از کشورهای کمتر توسعه یافته در جهان تبدیل شده است

پونگی تاینگ (به برمه ای: ဘုန်းကြီးသိုင်း [pʰóʊɰ̃dʑí θáɪɰ̃]) یک هنر رزمی برمه ای است که توسط راهب قرن نهم خلق شده است. بر اساس اصل هندو-بودایی عدم خشونت و عدم تهاجم، هدف آن ایجاد حداکثر آسیب نیست، بلکه صرفاً دفاع از خود است. کلمه پونگی به معنای راهب است و تاینگ یک اصطلاح چتر برای هنرهای رزمی برمه است.

Pongyi thaing یک سیستم یکپارچه برای رشد بدن، ذهن و روح برای رسیدن به هماهنگی با خود، با دیگران و با طبیعت است. سبک به طور کلی توسط سطح کنترل عاطفی در طول رویارویی تعیین می شود. سطوح انضباط عاطفی ماهیت کنش و واکنش را تعیین می کند.

منبع:

https://wiki.alquds.edu/?query=History_of_Myanmar

https://en.wikipedia.org/wiki/Pongyi_thaing