بوکس

در یونان باستان، بوکس یک ورزش رقابتی آماتور محبوب بود و در اولین بازی های المپیک گنجانده شد. در روم باستان، بوکسورها اغلب سستوس را می‌پوشیدند، یک پوشش چرمی فلزی که با آن حریفان خود را معلول می‌کردند و حتی گاهی اوقات به عنوان بخشی از نمایش‌های گلادیاتوری می‌کشیدند. محبوبیت این ورزش پس از سقوط امپراتوری روم کاهش یافت.

در قرن هجدهم، بوکس در لندن به شکل رقابت‌های جوایز بدون بند انگشت احیا شد که در آن شرکت‌کنندگان برای پول می‌جنگیدند و تماشاگران روی نتیجه شرط می‌بندند.

اولین بوکسوری که به عنوان قهرمان سنگین وزن شناخته شد، جیمز فیگ در سال 1719 بود. در سال 1743، قهرمان بعدی، جان بروتون، مجموعه ای از قوانین را تدوین کرد که برخی از تمرینات را استاندارد می کرد و برخی دیگر را حذف می کرد، مانند ضربه زدن به حریف در هنگام زمین خوردن یا گرفتن حریف توسط حریف. مو قوانین بروتون تا سال 1838 بر بوکس حاکم بود تا زمانی که قوانین اصلی حلقه جایزه لندن بر اساس قوانین بروتون ابداع شد.

اصلاحات معروف به قوانین بازبینی شده جایزه حلقه لندن در سال 1853 تدوین شد و آنها تا پایان قرن نوزدهم، زمانی که قوانین کوئینزبری مورد استفاده قرار گرفتند، این ورزش را کنترل کردند. این قوانین در سال 1857 توسط یک بوکسور به نام جان گراهام چمبرز و تحت نظارت جان شولتو داگلاس، هشتمین مارکیز کوئینزبری تهیه شد.

قوانین کوئینزبری با تاکید بر مهارت بوکس به جای کشتی و چابکی بر قدرت، به خنثی سازی تصویر رایج از بوکس به عنوان یک نزاع وحشیانه و بی رحمانه کمک کرد. قوانین جدید مبارزه با مشت برهنه، کشتی، در آغوش گرفتن، ضربه زدن به حریفان را در حالی که آنها درمانده هستند و تا پایان می جنگند ممنوع می کند. بر اساس قوانین بروتون، به یک مرد سرنگون شده اجازه داده شد تا 30 ثانیه در فاصله 1 yd (90 سانتی متری) از حریف به میدان برود و در صورت لزوم توسط کنترل کننده ها کمک می شد. اگر بوکسور شکست بخورد، مبارز کتک خورده در نظر گرفته می شد. بر اساس قوانین حلقه جایزه لندن، بوکسور باید بدون کمک در عرض 8 ثانیه پس از گذشت 30 ثانیه، به خراش می رسید (یک علامت در وسط رینگ). و یک راند با سقوط یک بوکسور به پایان رسید. طبق قوانین کوئینزبری، مسابقات به راندهای 3 دقیقه ای با 1 دقیقه استراحت بین آنها تقسیم می شد. مسابقه‌دهنده‌ای که در حالت دراز کشیده یا روی یک زانو ایستاده بود، پس از 10 ثانیه مسابقه را باخت. قوانین همچنین مقرر می‌دارند که مسابقات در یک مربع طناب‌دار به نام رینگ، به اندازه 24 فوت (7.3 متر) در یک طرف انجام شود.

آخرین قهرمان سنگین وزن با بند برهنه، جان ال. سالیوان آمریکایی بود که در آخرین مبارزه با بند برهنه در سال 1889 علیه جیک کیلرین جنگید و پیروز شد. سالیوان محبوب در 7 سپتامبر 1892 در نیواورلئان، لوئیزیانا در نیواورلئان، لوئیزیانا، با دستکش با دستکش مبارزه کرد. سالیوان محبوب قهرمانی بوکس سنگین وزن جهان را شکست داد.

قوانین کوئینزبری

برای اینکه یک مسابقه بوکس ایستاده منصفانه در یک رینگ 24 فوتی (7.3 متری) یا تا حد امکان نزدیک به آن اندازه باشید.

کشتی و در آغوش گرفتن مجاز نیست.

دوره ها باید 3 دقیقه و بین راندها 1 دقیقه باشد.

اگر یکی از آنها به دلیل ضعف یا در غیر این صورت سقوط کرد، باید بدون کمک از جایش بلند شود، 10 ثانیه تا به او اجازه داده شود، در همین حین مرد دیگر به گوشه خود برگردد، و زمانی که مرد افتاده روی پاهایش باشد، دور زدن باید از سر گرفته شود. و تا پایان 3 دقیقه ادامه داد. اگر یک نفر در 10 ثانیه مجاز نتواند به خراش برسد، داور در اختیار خواهد بود که جایزه خود را به نفع مرد دیگر بدهد.

مردی که در حالت درمانده به طناب آویزان است و انگشتان پا از زمین خارج شده است، پایین در نظر گرفته می شود.

در طول راند هیچ ثانیه یا شخص دیگری اجازه ورود به رینگ را ندارد.

در صورتی که مسابقه با هر گونه تداخل اجتناب ناپذیر متوقف شود، داور در اسرع وقت زمان و مکان پایان مسابقه را تعیین می کند. به طوری که مسابقه باید برد و باخت شود، مگر اینکه حامیان هر دو نفر موافق قرعه کشی شرط ها باشند.

دستکش‌ها دستکش‌های بوکس سایز منصفانه با بهترین کیفیت و نو باشند.

در صورت ترکیدن یا کنده شدن دستکش، باید برای رضایت داور تعویض شود.

مردی که یک زانو دارد پایین به حساب می آید و در صورت ضربه مستحق قید می شود.

کفش یا چکمه با فنر مجاز نیست.

این مسابقه از همه جهات دیگر باید توسط قوانین تجدید نظر شده حلقه جایزه لندن اداره شود.