تاریخچه موای تای
موی تای چیست؟
موی تای که به انگلیسی تای بوکس ترجمه شده است، ورزش ملی تایلند است و یک هنر رزمی است که ریشه در تاکتیک‌های باستانی ارتش سیامی (یا تایلندی) در میدان جنگ دارد. این سلاح از Krabi Krabong، به معنای واقعی کلمه سلاح های بلند و کوتاه، تاکتیک های تسلیحاتی ارتش تایلند تکامل یافته است. مسابقات موی تای اولیه شرکت های مختلف ارتش سیامی را در نبردهای غیرمسلحانه (موای بوران) با قوانین کمی و بدون تقسیم وزن یا محدودیت زمانی مقابل یکدیگر قرار داد. آنها بسیار محبوب شدند و در نهایت در استادیوم های سراسر کشور نمایش داده شدند. در اوایل قرن بیستم، محدودیت‌های زمانی، دستکش‌های بوکس و همچنین مجموعه‌ای یکسان از قوانین معرفی شدند. در نیمه دوم قرن بیستم موی تای به بسیاری از کشورها صادر شد و اکنون توسط صدها هزار نفر در سراسر جهان انجام می شود.
موی تای در محافل کیک بوکسینگ به عنوان “پادشاه حلقه” شناخته می شود. این مبارزات شامل ضربات مشت، لگد، آرنج، زانو، دست و پا زدن ایستاده و باسن برای فرسودگی و ناک اوت کردن حریف است. روش‌های تمرینی تایلندی قدرت ویرانگر، سرعت و استقامت فوق‌العاده قلبی عروقی و همچنین روحیه مبارزه را توسعه می‌دهند. تمرینات موی تای نیز به لطف آموزش پد پیچیده ای که برای حفظ سلامت مبارزان بین مبارزات تکامل یافته است، کاملا ایمن است. موی تای در خارج از رینگ نیز بسیار موثر بوده است و تمرین‌کنندگان انواع فعالیت‌های دفاع شخصی، ورزشی، نظامی و اجرای قانون با اشتیاق مورد استقبال قرار گرفته‌اند.
انجمن جهانی بوکس تایلندی (WTBA)، قدیمی ترین و بزرگترین سازمان موی تای در جهان، در سال 1968 توسط Ajarn Surachai “Chai” Sirisute تاسیس شد. (آجارن تایلندی به عنوان مربی اصلی است.) آجارن چای با چشم اندازی به ایالات متحده آمد تا موی تای را در سراسر جهان گسترش دهد، و او اولین مربی تایلندی بوکس است که این هنر را به آمریکایی ها آموزش می دهد و او 40 سال بی وقفه کار کرده است. به علاوه سال ها برای این هدف ما واقعاً از آجارن چای به خاطر دانش موی تای سپاسگزاریم.
WTBA اکنون برای ایجاد سازمان های وابسته در کشورهای سراسر جهان گسترش یافته است. آجرن چای به ترویج موی تای از طریق برنامه سمینارهای شخصی انتخابی، تیم سمینارهای انتخابی و اردوهای سالانه توسعه مربیان در ایالات متحده، بریتانیا و استرالیا ادامه می دهد.
تاریخ – داستان نای خانم تام
در زمان سقوط پایتخت باستانی تایلند، آیوتیا در سال 1767، زمانی که شهر بی‌ثبات بود و به سمت ویرانی رو به رو بود، زیرا حاکمان آن ضعیف بودند، نیروهای مهاجم برمه گروهی از ساکنان تایلند را جمع کردند و آنها را به اسارت گرفتند. در میان آنها تعداد زیادی بوکسور تایلندی وجود داشتند که توسط سوکی فرا نای کونگ، قدرتمند برمه ای از کای فو سام تون در شهر اونگوا نگهداری می شدند.
در سال 1774، در شهر رانگون برمه، لرد مانگرا، پادشاه برمه، تصمیم گرفت جشنی هفت روزه و حتی شبانه را به افتخار بتکده ای که آثار بودا در آن نگهداری می شود، ترتیب دهد. او دستور داد تا یک مسابقه بوکس تایلندی بین مبارزان تایلندی و برمه ای ارائه شود. او همچنین برای این جشن چندین نمایش از نوع عامیانه مانند نمایش های لباس به نام لیکای، کمدی ها و مسخره ها و مسابقات شمشیربازی ترتیب داد. رینگ بوکس جلوی تاج و تخت برپا شد.
در اولین روز جشن، یک نجیب زاده بلندپایه برمه، بوکسور تایلندی را برای ادای احترام به پادشاه برمه رهبری کرد. سپس لرد مانگرا موافقت کرد که به یک بوکسور برمه ای اجازه دهد تا قدرت خود را در مقابل بوکسور تایلندی قرار دهد. داوری بوکسور تایلندی را به داخل رینگ هدایت کرد و او را به نام نای خانم تام، مبارز مشهور اهل آیوتیا معرفی کرد، بینندگان اسیری تیره پوست سرسخت و سرسخت را دیدند. در میان گروه تماشاگران برمه ای گروهی از اسیران تایلندی بودند که در تشویق او با یکدیگر [sic] می دیدند.
نای خانم تام به محض مسابقه با یک مبارز، شروع به رقصیدن در اطراف حریف خود کرد که تماشاگران برمه ای را متحیر و متحیر کرد. سپس داور اعلام کرد که این رقص یک سنت تایلندی (wai khruu) است که بوکسور از طریق آن به مربی خود ادای احترام کرد.
سپس علامت مسابقه داده شد، نای خانم تام به جلو هجوم آورد و با آرنج و کوبیدن به سینه حریف خود کوبید تا اینکه حریف به زمین افتاد. با این حال، داور قضاوت کرد که ناک اوت نباید یک پیروزی برای بوکسور تایلندی تلقی شود، زیرا حریف برمه ای او توسط رقص وای خرو منحرف شده بود، بنابراین نای خانم تام مجبور شد با 9 بوکسور برمه ای دیگر مقابله کند. این تصمیم باعث شد تا سایر بوکسورهای تایلندی داوطلب شوند تا با نای خانم تام برای انتقام از او مبارزه کنند.
نای خانم تام موافقت کرد که برای حفظ شهرت بوکس تایلندی با سایر بوکسورهای برمه مبارزه کند. آخرین حریف او در واقع یک معلم بوکس از شهر Ya Kai بود که برای لذت بردن از جشن ها به بازدید می رفت. بنابراین، او داوطلب شد تا بجنگد، اما خیلی زود با ضربات نای خانم تام چنان درهم شکسته شد که هیچ کس جرأت نکرد بیشتر او را به چالش بکشد.
با این حال، لرد مانگرا آنقدر شیفته بوکس تایلندی بود که نای خانم تام را احضار کرد تا به او جایزه بدهد و از او پرسید که کدامیک را ترجیح می دهد، پول یا همسران زیبا. نای خانم تام بدون تردید گفت که همسران را می گیرد، زیرا پول راحت تر پیدا می شود. بنابراین لرد مانگرا به او دو دختر برمه ای از قبیله مون اهدا کرد. با گذشت زمان، نای خامون تام همسران دوست داشتنی خود را به تایلند برد و تا پایان عمر در آنجا با آنها زندگی کرد.
او را اولین بوکسور تایلندی می‌دانند که هنر بوکس تایلندی را با وقار ثبت کرد و چنان شهرتی به آن بخشید که فراتر از مرزهای تایلند بود که این قسمت تا به امروز در تاریخ برمه حک شده است.
منبع:
https://thaiboxing.com/about/muay-thai-history/ا