تاریخچه سومو

Sumo

توسط Staff Writer

قوانین اساسی سومو بسیار ساده است: این یک شکل از کشتی است که در آن یک شرکت کننده اگر به زور از رینگ خارج شود یا هر قسمتی از بدنش به جز کف پا با زمین برخورد کند، بازنده است. با این حال، از چنین چارچوب ساده ای، جنبه ای غنی و پیچیده از فرهنگ ژاپنی با قرن ها تاریخ رشد کرده است.

سومو ریشه‌های خود را به اسطوره مسابقه قدرت توصیف شده در قدیمی‌ترین تواریخ تاریخی ژاپن بازمی‌گرداند: کوجیکی (712) و نیهونشوکی (720) که داستان مسابقه تنران (مبارزه‌ای که در حضور امپراتور برگزار شد) را بازگو می‌کند. ) بین جنگ سالاران Nomi no Sukune و Taima no Kehaya.

از دوره کاماکورا (1192-1333) تا دوره کشورهای متخاصم (1467-1568)، دوران سامورایی ها، سومو به طور فعال به عنوان نوعی آموزش رزمی برای رزمندگان تمرین می شد. اودا نوبوناگا، یکی از چهره‌های برجسته اواخر دوره کشورهای متخاصم، از طرفداران پرشور این ورزش بود و میزبان مسابقات عظیم بود.

در دوره ادو (1603-1867)، سومو به یک ورزش حرفه ای تبدیل شد و مسابقات رسمی و سازماندهی شده در سراسر کشور برگزار شد.

در طول تاریخ طولانی خود، سومو، در عین حال که یک ورزش باقی مانده است، به شدت اصلاح و سبک شده است و به بخشی مهم از فرهنگ سنتی ژاپن تبدیل شده است.

برای تبدیل شدن به یک ریکیشی یا کشتی گیر سومو، باید چندین شرایط لازم را داشته باشید. از می 2015، ریکیشی های جدید باید مردان سالم باشند (در حال حاضر هیچ تورنمنت حرفه ای سومو برای زنان وجود ندارد) که تحصیلات متوسطه را گذرانده اند، زیر 23 سال (یا 25 سال برای کسانی که در مسابقات آماتوری یا دانشگاهی تایید شده شرکت کرده اند). ، و باید بیش از 167 سانتی متر قد و بیش از 67 کیلوگرم وزن داشته باشد. مشارکت با شهروندی محدود نمی شود و بسیاری از ریکیشی های غیرژاپنی مانند مغولی، آمریکایی، برزیلی و دیگران مشاغل موفقی در سومو داشته اند.

هر کشتی گیر سومو متعلق به یک سوموبیا یا اصطبل است که سازمانی از اعضای انجمن سومو است و امکاناتی را برای زندگی و کار آنها فراهم می کند. در حال حاضر 44 sumobeya فعال وجود دارد. هرکسی که مایل به تبدیل شدن به یک ریکیشی است باید از طریق اویاکاتا (استیبل مستر) سوموبیا که می‌خواهد به آن تعلق داشته باشد، به انجمن سوموی ژاپن درخواست دهد. پس از بازرسی انجمن و معاینه پزشکی، تنها در این صورت است که می تواند به عنوان یک ریکیشی ثبت نام کند.

برخلاف سایر ورزش های رزمی، سومو دارای کلاس وزنی نیست. با این حال، یک سیستم رتبه بندی بر اساس تجربه و عملکرد وجود دارد که به آن banzuke می گویند. با شروع از پایین، تقسیمات جونوکوچی، جونیدان، ساندانمه، ماکوشیتا، جوریو و ماکوچی هستند.

Makuuchi، بخش برتر، بیشتر به Maegashira، Komusubi، Sekiwake، Ozeki و در نهایت Yokozuna به عنوان بالاترین رتبه تقسیم می شود. از زمانی که اولین لیست رسمی یوکوزونا توسط انجمن سوموی ژاپن در سال 1926 منتشر شد، تنها 42 کشتی گیر دیگر، از هزاران نفری که مسابقه داده اند، به رتبه یوکوزونا ارتقا یافته اند.

منبع:

https://japanupclose.web-japan.org/techculture/c20230315_2.html