رینگن

Ringen

تاریخچه

به نظر می رسد یکی از مردان اصلی که در طلوع رنسانس به شکل کمپفرینگن شکل داده است، استاد اتریشی اوت جود بوده است. اوت استاد اوایل قرن پانزدهم بود که احتمالاً اهل جنوب آلمان بود. گفته می‌شود که او سیستمی برای مبارزه برای استفاده در جنگ ایجاد کرده است، از جمله شکستن مفاصل، قفل بازوها و پرتاب‌هایی که برای صدمات جدی طراحی شده‌اند. هیچ رساله ای از دست خود اوت باقی نمانده است، اما سیستم او توسط چندین استاد شمشیربازی اواخر قرن پانزدهم، از جمله هانس تالهوفر (1443)، پیتر فون دانزیگ و جود لو، تدریس می شود. پائولوس کال او را در میان “جامعه لیختناور” به حساب می آورد و می گوید که او معلم کشتی “اربابان اتریش” (احتمالاً در زمان فردریک سوم) بود. به گفته تالهوفر و لو، اوت یک یهودی تعمید یافته بود.

وله (ص 260) به حکایتی که مارتین لوتر در سخنرانی درباره پیدایش شماره 32 (کشتی یعقوب با فرشته) در سال 1580 منتشر کرده است، نقل می کند که بر اساس آن یک استاد کشتی معروف یهودی در دربار فردریک حضور داشته است.

به نظر می رسد که یهودیانی که هنرهای رزمی، به ویژه رینگن را آموزش می دهند، در آلمان اواخر قرون وسطی غیر معمول نبوده است. یک استاد اواخر قرن چهاردهم، آندرس جود (احتمالاً مشابه آندرس لیگنیتزر) نام داشت که در MS 3227a ذکر شده است. نسخه خطی Thott اثر Hans Talhoffer حاوی یک abecedarium از الفبای عبری و همچنین نقاشی یک یهودی با کتیبه “در اینجا یهودی آموزش عبری می دهد” (به معنای الفبای است که برای نوشتن ییدیش استفاده می شد، نه زبان عبری). در اواخر قرن شانزدهم، فرمانی از رودلف دوم، معلمان مسیحی را از آموزش یهودیان منع کرد و رقابت بین مسیحیان و یهودیان نیز در این زمان ممنوع شد.

رساله های دیگری که حاوی مطالبی در مورد رینگن و شمشیرزنی هستند عبارتند از: Fiore dei Liberi (حدود 1410)، Fabian von Auerswald (1462)، پیترو مونته (حدود 1480)، و هانس وورم (حدود 1500).

با شروع دوره باروک، کشتی در میان طبقات بالا از مد افتاد. رساله متأخر در مورد رینگن نوشته یوهان گئورگ پاسچن است که در سال 1659 منتشر شد.

منبع:

https://www.liquisearch.com/ringen/history