تاریخچه جودو

ریشه جودو را می توان به هنر باستانی جوجیتسو جستجو کرد. ژاپن فئودال، از دوره کاماکورا (1185-1333) تا دوره ادو (1603-1867)، توسط سامورایی ها اداره می شد و این دوره به عنوان عصر سامورایی ها شناخته می شود. سامورایی ها طبقه ای حرفه ای از جنگجویان بودند که با شمشیر و کمان در نبردها می جنگیدند. با این حال، آنها جوجوتسو را برای مبارزه تن به تن از نزدیک توسعه دادند.

در حالی که جودو از جوجوتسو الهام گرفته شده بود، یک بازی رزمی طراحی شده بود که از نوعی کشتی استفاده می کند که می تواند برای دفاع شخصی نیز استفاده شود.

جودو در ابتدا توسط دکتر جیگورو کانو در سال 1882 تأسیس شد. او در 28 اکتبر 1860 در میکاگه، شهری در استان هیوگو به دنیا آمد. شیهان کانو یک صلح طلب بود و نگاه او به هنرهای رزمی مبتنی بر نشان دادن قدرت و مهارت بدنی نبود. او به زندگی در صلح با دیگران اعتقاد داشت و به همین دلیل جوجوتسو را زیر نظر استادان مختلف آموخت تا راهی برای بیان ارزش های خود از طریق شکل منحصر به فردی از هنرهای رزمی که جهان هنوز ندیده بود بیابد.

کانو در جستجوی اصلی بود که بتواند تمام تکنیک هایی را که یاد گرفته بود با هم ادغام کند و او را به سمت جودو-سیریوکو زنیو (حداکثر بهره وری در انرژی ذهنی و فیزیکی) سوق دهد که به عنوان اولین اصل جودو نیز شناخته می شود. او تکنیک‌هایی را به کار می‌برد که تمرین‌کنندگان را ملزم می‌کرد تا از انرژی حریف خود علیه آنها استفاده کنند. کانو از این مجموعه دانش به عنوان «جودو» (راه ملایم) یاد کرد. در سال 1882، کانو کودوکان (مدرسه ای برای یادگیری راه) را در معبد ایشوجی تأسیس کرد.

کانو اصول بشردوستانه و کدهای اخلاقی مفصلی را برای گذار از جوتسو (هنر رزمی) گنجانده است. به دانش‌آموزان کودوکان آموزش داده شد که در داخل و خارج از دوجو نمونه‌های درخشانی از صداقت و شخصیت قوی باشند. دانش آموزان به استفاده از نبرد تن به تن در خارج از دوجو محدود شدند. کانو در سال 1889 برای ترویج جودو به اروپا و آمریکا سفر کرد. او در مجموع 8 سفر به قاره های مختلف انجام داد. در 4 می 1938، کانو در حین سفر درگذشت.

Kodokan Yudanshakai (انجمن دارندگان کمربند مشکی) در دهه 1900 تاسیس شد و در 24 ژوئیه 1905، جوجوتسو ریاس ژاپنی به سیستم کانو در بوتوکوکای کیوتو پیوست.

در سال 1909، کودوکان به یک بنیاد تبدیل شد و تا سال 1922، جودو در سراسر جهان شناخته شده بود.

بنیاد بین المللی جودو بین سال های 1912 و 1952 ایجاد شد. کارشناسان ژاپنی زیر به قاره های مختلف نقل مکان کردند تا آموزه های جودو را گسترش دهند:

سنسی گونجی کویزومی، دان هفتم (Budokwai لندن را در سال 1918 در بریتانیا تأسیس کرد)

میکینوسوکه کاواشی، دان هفتم (در سال 1922 به فرانسه رفت)

سنسی سومیوکی کوتانی، دان هشتم (جودوکاهای آموزش دیده نیروی هوایی آمریکا)

جودو در المپیک 1964 گنجانده شد و به عنوان یک ورزش رقابتی محبوبیت پیدا کرد. چندین تکنیک پرتاب در سال 1982 اصلاح شد، مانند Gokyo no Waza و دو پرتاب اضافی در سال 1997 اضافه شد.

امروز، در سال 2022، حدود 204 کشور جودو را نمایندگی می کنند که پیر و جوان برای آزمایش بدن، ذهن و روح خود روی تشک می روند. شخصیت و ارزش های ترسیم شده توسط کانو در هنر جودو زنده است.

منبع:

https://www.sunshinecoastjudo.com.au/why-judo/history-of-judo