تنیس روی میز (پینگ پنگ), مقالات, ورزش ها, ورزش های توپی

تنیس روی میز – Table Tennis

تنیس روی میز

Table Tennis

تنیس روی میز یک بازی تیمی تفریحی و رقابتی بسیار محبوب است که به صورت انفرادی (1 در 1) یا دو نفره (2 در 2) انجام می شود. بازی نیاز به یک میز (زمین) و توری دارد که بازیکنان هدف آن ضربه زدن مداوم به توپ از روی تور و سمت حریف خود در میز است تا حریف یا حریفان خود را مجبور کنند که یا توپ را از روی تور برنگردانند یا برای فرود آوردن توپ از روی میز (خارج از محدوده). به طور گسترده ای پذیرفته شده است که تنیس روی میز محبوب ترین ورزش راکتی است و بازی می تواند آنقدر سریع باشد که سرعت یک توپ به سرعت ۱۰۰ مایل در ساعت برسد.

در تمام بازی های رقابتی تنیس روی میز، یک تور زمین (میز) را به دو نیم می کند و هر بازیکن یا تیم دو نفره از منطقه انتخابی خود دفاع می کند. برای انجام موفقیت آمیز یک بازی باید موارد زیر رخ دهد:

بازیکن باید توپ را از روی تور پخش کند تا در سمت حریف روی میز قرار گیرد

هنگامی که سرویس از تور عبور کرد (بدون برخورد به تور)، بازیکن حریف باید قبل از برگرداندن توپ از روی تور، اجازه دهد توپ یک بار بپرد.

برای کسب یک امتیاز، بازیکن مهاجم باید توپ را در سمت مقابل میز فرود آورد که حریف او را مجبور کند که یا توپ را به سمت خود از میز برنگرداند، آن را خارج از محدوده قرار دهد یا به تور برخورد کند.

تاریخ

منشا تنیس روی میز مشخص نیست. با این حال، اعتقاد بر این است که اولین بار در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان به عنوان جایگزینی برای تنیس و بدمینتون در داخل سالن بازی شد. آرشیوهای دهه 1880 توضیح می‌دهند که طبقات بالا این بازی را روی میزهای اتاق ناهارخوری‌شان می‌نواختند و بازیکنان از کتاب‌ها یا درب جعبه سیگار به عنوان چوب و توپ گلف یا چوب پنبه‌های گرد شامپاین برای توپ استفاده می‌کردند.

از این آغاز تفریحی، محبوبیت بازی به اروپای مرکزی و ژاپن و بعداً به چین و کره گسترش یافت.

در حال حاضر، تخمین زده می شود که تقریباً 300 میلیون نفر هر سال به صورت رقابتی و برای سرگرمی بازی می کنند – طبق آمار فدراسیون بین المللی ورزش، دومین ورزش پر مشارکت در جهان است.

توسعه تنیس روی میز به بازی امروزی در سال 1926 و با ایجاد فدراسیون بین المللی تنیس روی میز (ITTF) آغاز شد. در اواخر همان سال، ITTF اولین مسابقات جهانی را در لندن برگزار کرد و در سال 1929 توسط قهرمان ویمبلدون، فرد پری، قهرمان شد.

با وجود به رسمیت شناختن رسمی در سال 1977 توسط کمیته بین المللی المپیک (IOC)، تا سال 1988 بود که این بازی رقابتی برای اولین بار به بازی های المپیک معرفی شد.

اگرچه بازی در طول سال ها تغییر کرده است، اما اصول اولیه تغییر نکرده است. این اعتقاد ITTF است که بازی باید رقابتی برای مهارت های انسانی باشد تا فناوری های جدید.

منبع:

https://www.bbc.co.uk/bitesize/guides/zqnhsg8/revision/1

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *