تاریخچه بسکتبال

با دو سبد هلو که به یک نرده به ارتفاع 10 فوت و یک توپ فوتبال وصل شده بود شروع شد. اولین بذرهای یکی از محبوب ترین ورزش های امروزی، بسکتبال، به روزهای یک دانش آموز کانادایی در خارج از خانه مدرسه ای یک اتاقه در نیمه دوم قرن نوزدهم برمی گردد. دکتر جیمز نیسمیت که به طور گسترده به عنوان مخترع بسکتبال، اما همچنین یک پزشک، مربی تربیت بدنی و روحانی شناخته می شود، اوقات فراغت خود را در مدرسه با بازی به نام “اردک روی سنگ” مشغول می کرد. بازی و قوانین آن ساده بود. بازیکنان سنگی را به سمت یک “اردک” موقت پرتاب کردند تا سعی کنند آن را از روی یک سنگ بزرگتر بیاندازند. پس از حضور در دانشگاه مک گیل در مونترال، کبک، جایی که به عنوان مدیر ورزشی خدمت کرد، نیسمیت در سال 1891 به مدرسه آموزشی YMCA (کالج اسپرینگفیلد کنونی) در اسپرینگفیلد، ماساچوست، در سال 1891 نقل مکان کرد. ماه های طولانی و سرد زمستان در مدرسه کارگران مسیحی محدود شد. دانش‌آموزان به داخل خانه رفتند، بنابراین نایسمیت از دکتر لوتر اچ. گولیک، رئیس بخش تربیت بدنی دستور دریافت بازی‌ای اختراع کرد که آنها را مشغول نگه دارد. Naismith با هدف ایجاد چیزی فراتر از ایجاد قدرت، یک بازی مهارتی را ارائه کرد که شامل پرتاب یک توپ فوتبال در جعبه های هلو متصل به دیوارها بود. این شامل عناصری از بازی های قبلاً محبوب، مانند فوتبال آمریکایی، فوتبال و هاکی بود. تیم ها شامل 9 بازیکن بودند. در آغاز قرن، پنج بازیکن در هر تیم استاندارد شدند.

Naismith در دانشگاه کانزاس استخدام شد تا به عنوان روحانی و معلم تربیت بدنی خدمت کند و در سال 1892 او مجموعه ای از 13 قانون را به بازی بسکتبال داد. بازیکنان یک توپ فوتبال را روی یک پیاده‌روی بدون علامت دریبل می‌کردند و تیم‌ها با انداختن توپ در سبدهای هلو امتیاز کسب می‌کردند و در نهایت حلقه‌های آهنی و جیب‌های بافته شل جایگزین می‌شدند. به طوری که بازیکنان دیگر مجبور نبودند توپ ها را به صورت دستی از جیب بیرون بیاورند، تورهای با انتهای باز در اوایل قرن حاضر معرفی شدند. بین سال های 1893 و 1895 بسکتبال در بسیاری از کالج ها رایج شد. حق ثبت اختراع ایالات متحده در مورد اولین بسکتبال رسمی در 25 ژوئن 1929 به جی.ال. پیرس اعطا شد. اولین بازی های کالج در سال 1934 در مدیسون اسکوئر گاردن در شهر نیویورک برگزار شد که باعث افزایش علاقه به این ورزش شد.

بازی بسکتبال که توسط YMCA در بسیاری از کشورها معرفی شد، از نظر جغرافیایی و محبوبیت در سراسر جهان گسترش یافت و در سال 1936 به عنوان یک ورزش رسمی در بازی های المپیک برلین گنجانده شد. مخترع بسکتبال سه سال بعد در لورنس، KS، پس از آنکه به بازی ها برای تماشای آن به صورت شخصی پرواز کرد، درگذشت. بسکتبال سربازان آمریکایی را در تمام طول جنگ جهانی دوم مشغول نگه داشت و تا سال 1950 به یک ورزش بزرگ دانشگاهی تبدیل شد.

اما مانند بیشتر ورزش‌های توپ آمریکایی، محبوبیت آن تا زمانی که حرفه‌ای نمی‌شود کاملاً درک می‌شود. و طرفدار بسکتبال نیز از این قاعده مستثنی نبود. در سال 1915، بوستون سلتس به یکی از اولین و بزرگترین تیم های طرفدار تبدیل شد و تا سال 1936 بر این صنعت تسلط داشت. هارلم گلوبتروترز، که در سال 1927 تأسیس شد و بیشتر به خاطر حرکات نرم و سرگرم کننده در دادگاه شهرت داشت، کانون توجه جدیدی را در این ورزش ایجاد کرد. دو لیگ بعدی این صنعت را به نیمه دوم قرن و به یک دوره هیجان انگیز برای بسکتبال حرفه ای هدایت کردند – لیگ ملی بسکتبال (1937) و انجمن بسکتبال اگر آمریکا (1946). این دو با هم ترکیب شدند و انجمن ملی بسکتبال (NBA) را ایجاد کردند.

در سال 1959 تالار مشاهیر بسکتبال خانه ای شد برای یادآوری اسطوره های این ورزش، به ویژه مخترع آن که به نام تالار مشاهیر یادبود نایسمیت نامیده می شد. دهه‌های آینده بزرگان بسکتبال بیشتری مانند بیل راسل از بوستون سلتیکس، ویلت چمبرلین از لس‌آنجلس لیکرز (دهه 1960) و کریم عبدالجبار از میلواکی باکس (دهه 1970) تولید خواهند کرد. در دهه 1980 لری برد از بوستون سلتیکس و همچنین مجیک جانسون از لس آنجلس لیکرز به شهرت رسید. مایکل جردون از شیکاگو بولز در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 به یک نام آشنا تبدیل شد. اخیراً، شکیل اونیل از اورلاندو مجیک، و لری جانسون (شارلوت هورنتز و نیویورک نیکس) به برانگیختن اشتیاق آمریکایی ها برای این ورزش ادامه داده اند.

منبع:

https://basketball.epicsports.com/basketball-history.html