تاریخچه ایستونکا ( هنر رزمی سومالی)

وقتی صحبت از هنرهای رزمی به میان می‌آید، تعجب آور نیست که بسیاری از آن‌ها را به شرق دور آسیا متصل کنیم، زیرا فیلم‌های کونگ فو آن را از طریق بروس لی (R.I.P) و همچنین بسیاری از سری‌های بازی‌های ویدیویی ژاپنی و آمریکایی (مانند Capcom’s Street Fighter) محبوب کردند. ، Neatherrealms Mortal Kombat) که از محبوبیت آن سوء استفاده کرد. در حالی که این صنعت معمولاً یک صنعت متنوع است، هیچ کمبودی در شخصیت های ژاپنی، چینی و آمریکایی وجود ندارد که معمولاً یک هنر رزمی شرقی (مانند کاراته یا کونگ فو) را تمرین می کنند. اما مناطق مختلفی در جهان وجود دارد که مورد توجه قرار نمی‌گیرند و ما می‌خواهیم این سبک‌های هنرهای رزمی، میزان بازنمایی و پتانسیل استفاده از آنها در رسانه‌های آینده را پوشش دهیم.

در ابتدا به هنرهای رزمی از قاره آفریقا نگاه می کنیم. با اکران فیلم Black Panther در سال 2016، جای تعجب نیست که بازیگران و عوامل فیلم تحقیقات زیادی در مورد تنوع و فرهنگ های متنوع در آفریقا انجام دهند و تا حدودی فرهنگ پان آفریقایی را به ما ارائه دهند. ما کاملاً مطمئن هستیم که سبک های هنرهای رزمی در آفریقا نیز می توانند بسیار متنوع باشند.

هنر رزمی: ایستونکا/دابشید

سبک: سلاح

کشور: سومالی (شرق آفریقا)

خاستگاه: دوره آجوران/سلطنه گلدی

تاریخچه: این سبک هنر رزمی مبارزه با چوب در ابتدا در دوره آرژان (قرن 13 – 17) توسعه یافت. سپس در طول قرن نوزدهم در دوره سلطان نشین گلدی (یا سلسله گوبرون) تحت رهبری سلطان احمد یوسف به یک تورنمنت متمرکز شد. این هنر رزمی به عنوان یک مبارزه ساختگی در حوالی آغاز سال نو سومالیایی در منطقه افگویه (در ساحل رودخانه شبیله) اجرا می شود. قبایل متخاصم سنتی با تجهیزات کامل جنگی با سلاح هایی از تبر، خنجر و شمشیر می جنگیدند. اما برای ایمنی فقط از چوب در دوران مدرن استفاده کنید.

فرهنگ: اعتقاد بر این است که تمرین اینستونکا/دابشید به عنوان یک آیین، ارتباط قابل توجهی با ثروت دارد. عدم اجرای این رویداد منجر به قحطی، طاعون و خشکسالی از جمله نشانه های دیگر می شود. اما در مورد چیز مثبت تر: یک جشنواره سه روزه برای این رویداد برگزار می شود که شامل شیریب (آهنگ ها و سرودها) است، با روز 1 چیزی جز شیرب و راهپیمایی به خانه محلی Suldans برای پیوستن به جشنواره، روز دوم زمانی است که واقعی است. اجرای مبارزه برگزار می شود، در حالی که روز 3 یک جشن است و بیشتر Shirib است. آتش‌سوزی به نام «دابشیتکا» اتفاق می‌افتد که در آن مردم چوب و یونجه را جمع‌آوری می‌کنند تا مشتعل شوند و سپس برای به ارمغان آوردن اقبال خوب و غلبه بر مبارزات و همچنین به دست آوردن اعتماد به نفس می‌پرند.

جنگجو: لباس جنگجو شامل یک لباس ماکاوی (Maawiis یا Ma’wis) یک لباس شبیه سارونگ/لونگی با شالی به نام Garbassar است. طلسم و گردن بند نیز قابل پوشیدن است. برخی از مبارزان پتویی را حمل می‌کنند که از آن برای دفاع یا فرار استفاده می‌کنند تا جلوی حملات را بگیرند، سلاح‌های خود را قبل از حمله یا گرفتن و دستکاری مخالفان خود پنهان کنند. (مشابه راپیر و شنل ایتالیایی یا اسگریما کریولا/پونچو ای داگا از آرژانتین).

رسانه/پتانسیل: در حالی که هیچ پزشک مشهور مدرن، فیلم، شخصیت تلویزیونی یا بازی ویدیویی وجود ندارد که پتانسیل این سبک را برجسته کند. ما قطعاً می‌توانیم شباهت‌هایی را بین نحوه عملکرد این هنر به عنوان یک سبک مبارزه مدرن ببینیم و آن را با قبیله مرزی واکاندان در فیلم پلنگ سیاه مقایسه کنیم زیرا شنل‌های آن‌ها با فناوری نانو ویبرانیوم برای محافظت و پنهان کردن خود و استفاده از شمشیرهای خمیده‌شان پوشیده شده‌اند. (احتمالاً بر اساس شوتل اتیوپی یا مامبله آفریقای جنوبی) مشابه چوب ها. اما یک تیغه سنتی سومالیایی Billao/Belawa است، یک شمشیر کوتاه با یک تیغه نامتقارن به شکل برگ دو لبه و سه شاخ / شاخ روی دسته دسته. (که محتمل ترین سلاح های تیغه ای مورد استفاده در دوره آجوران است). در اینجا یک کلیپ از مبارزه قبیله مرزی با پلنگ سیاه، دورا میلاژ و قبایل جباری است، استفاده از شنل و میدان نیرو می تواند راهی جالب و آینده نگرانه برای پیاده سازی هنر رزمی سومالی در یک بازی ویدیویی مدرن مانند Overwatch یا یک بازی مبارزه باشد.